به گزارش پایگاه خبری دفتر تبلیغات اسلامی ( تبلیغ نیوز )، احمد شاکرنژاد در دومین جلسه دومین نشست از مجموعه نشست‌ها و کارگاه‌های آسیب‌شناسی معنویت‌های نوظهور با عنوان «نقد آموزۀ زندگی در حال در معنویت‌های نوظهور» ضمن تبیین گرایش عرفانی موجود در معنویت‌گرایی‌هایی جدید، به تفاوت ادیان ابراهیمی و غیرابراهیمی (هندوئیسم و بودیسم) اشاره کرد.

وی ادامه داد: مفاهیم عرفانی در معنویت‌گرایی‌هایی جدید اولاً خیلی سطحی و عامیانه و دم دستی شده‌اند و ثانیاً هویت خود را از دست داده‌اند و معلوم نیست به کدام سنت عرفانی تعلق دارند و پشتوانه و مبانی نظری آن‌ها چیست؟ در واقع ممکن است بسیاری از این مفاهیم با سنت عرفانی تعلق داشته باشند که در مبانی خود اختلاف عظیم و پرنشدنی با اسلام داشته باشد، بنابراین ما نمی‌توانیم به همین راحتی در فضای توحیدی خود از آن‌ها استفاده کنیم.

عضو هیأت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی مطرح کرد: مشکل و آسیب‌ بدتر این است که این مفاهیم، قرائتی کاربردی و بسیار دم‌دستی از آن مفهوم اولیه هستند، به‌عنوان مثال بحث مدیتیشن با مراقبۀ عرفانی مشابه سازی می‌شود در حالی که میان آن دو دریایی جمع‌نشدنی وجود دارد.

وی عنوان کرد: اما زندگی در حال در واقع مفهوم و قرائتی بودایی است که تنها برداشتی سطحی و دم‌دستی از آن امروز مطرح می‌شود که به هیچ وجه آن عمق اولیه موجود در بودیسم را نیز ندارد.

شاکرنژاد ابراز کرد: در مقام خداشناسی، ادیان ابراهیمی به خدای واحد قائل هستند، همچنین وحی، نبوت و معاد جزء اصول دین مشترک همۀ آن‌ها می‌باشد، اما در ادیان غیرابراهیمی به ویژه ادیان شرقی مانند هندوئیسم و بودیسم، مفهوم خدا، مفهومی فرعی است و بیشتر مانند آب برای ماهی یا هوا برای انسان است.

علاقه مندان جهت مشاهده متن کامل این خبر به سایت دفتر تبلیغات اسلامی خراسان رضوی مراجعه نمایند.