جمعه 10 فروردين 1403   10:19:02

(مهار تورم، رشد تولید)

print

عضو هیئت علمی دانشگاه باقرالعلوم(ع) تشریح کرد؛

سیره امیرمؤمنان(ع) در بکارگیری «دیپلماسی و میدان» در جهت مواجهه با دشمن

  • خلاصه :عضو هیئت علمی دانشگاه باقرالعلوم(ع) با بیان اینکه قائل شدن به دوگانه «دیپلماسی و مقاومت» ناشی از عدم شناخت ضرورت ها و صلاحیت‌ها در دو عرصه متمایز و مکمل است، گفت: امام علی(ع) مواضع و اقدامات خود را منحصر در میدان یا دیپلماسی نکرده و در اکثر موارد از هر دو عرصه در جهت مواجهه با دشمن بهره می بردند.
به گزارش پایگاه خبری دفتر تبلیغات اسلامی ( تبلیغ نیوز )، حجت‌الاسلام والمسلمین حامد قرائتی «عضو هیئت علمی دانشگاه باقرالعلوم(ع)» درگفت‌وگو با خبرنگار ما به مناسبت شهادت امام علی(ع) به طرح نکاتی پیرامون الگوی رفتاری امام علی(ع) در تعامل با دشمن جهت صلح و مذاکره برای سیاست‌مداران معاصر پرداخت.
وی توجه به الگوی امام علی(ع) در مواجهه با مخالفان را نه تنها یک فضیلت اخلاقی، بلکه یک ضرورت سیاسی دانست و افزود:  اصل نخست در سیره حضرت احراز و اطمینان از دشمنی افراد بود؛ به این معنا که تا زمانی که از دشمنانه بودن مواضع و اقدامات افراد و گروه ها اطمینان نمی‌یافت به موضع گیری در قبال آنها نمی‌پرداخت که مواضع حضرت علی(ع) در قبال طلحه و زبیر پیش از جنگ جمل و یا عدم بیعت حسان بن ثابت، سعد بن ابی وقاص و عبدالله بن عمر از مصادیق این الگو است.
حجت الاسلام والمسلمین قرائتی ادامه داد: حضرت علی(ع) در این رویکرد تحت تأثیر یاران نزدیک خود نیز قرار نمی گرفتند، چه اینکه اصحابی چون مالک اشتر بر تحت فشار قرار دادن این دسته از مخالفان اصرار می ورزیدند؛ ایشان در مرحله دیگر به شناسایی اهداف و انگیزه های پیدا و پنهان دشمنان پرداخته و از مواضع پر هیجان یا حاشیه ساز خودداری می کردند؛ به عنوان نمونه حضرت(ع) در نامه نگاری های بی واسطه خود با معاویه و با وجود اصرار او حاضر نشدند مواضع خود نسبت به خلفای سه گانه را آشکار سازند.
عضو هیئت علمی دانشگاه باقرالعلوم(ع) در ادامه با بیان اینکه توجه به جایگاه فکری و اجتماعی دشمنان از دیگر اصول امیرمرمنان(ع) در مواجهه با دشمنان بود، ابراز کرد: مواضع ایشان نسبت به خوارج متفاوت از مواضح ایشان نسبت به معاویه یا اهل جمل بود؛ ارزیابی سطح دشمنی ها و اتخاذ تدابیر متناسب از دیگر اصول امام علی(ع) در تعامل با دشمنان بود، چه اینکه حضرت به درستی، انفعال را از انتقاد و انتقاد را از دشمنی تمایز می دادند.
وی اضافه کرد: حضرت علی(ع) در مواجهه با خوارج تا زمانی که اقدام به خونریزی ننموده بودند حقوق آنها از بیت المال را پرداخته و حتی هواداران خود را از اخراج آنها از مسجد کوفه باز داشتند، این درحالی بود که فعالیت آنها در مسجد کوفه و حتی اخلال در سخنرانی حضرت(ع) می توانست هزینه سنگینی را به وجاهت سیاسی حکومت ایشان تحمیل نماید.
حجت الاسلام والمسلمین قرائتی با اشاره به این که امیرمؤمنان(ع) در موضع‌گیری علیه مخالفان به پیامدهای دور و نزدیک مواضع دقت داشته و نمی گذاشتند اهداف عالی قربانی پیروزی های سطحی تر شوند، بیان داشت: این موضع‌گیری ایشان هم در حوادث پس از رحلت رسول خدا(ص) و هم در عصر خلافت بارها مورد انتقاد اصحاب و هوادارانی چون فضل و عبد الله فرزندان عباس، مالک اشتر و حتی برخی از بستگان شده بود؛ همانطور که چندی بعد مواضع امام حسن(ع) در قبال معاویه نیز مورد انتقادهای اهانت آمیز برخی از اصحاب واقع شد.
عضو هیئت علمی دانشگاه باقرالعلوم(ع) استفاده از ابزارها و عرصه های مختلف را از دیگر اصول امام علی(ع) در مواجهه با دشمن معرفی کرد و گفت: آنچه باعث شده تا مواضع حضرت(ع) در قبال دشمنان را تنها در جنگهای سه گانه منحصر ببینیم غفلت از بخش عمده ای از حیات سیاسی ایشان است، چه اینکه بیش از 80 درصد عمر سیاسی امام علی(ع) پس از رحلت پیامبر(ص)، در عصر خلفای سه گانه بوده است.
وی با تأکید بر این که امام علی(ع) مواضع و اقدامات خود را منحصر در میدان یا دیپلماسی نکرده و در اکثر موارد از هر دو عرصه در جهت مواجهه با دشمن بهره می بردند، خاطرنشان کرد: امام علی(ع) با توجه به صلاحیت های دینی و اجتماعی اصحاب از آنها در اداره جامعه استفاده می کردند؛ به عنوان نمونه اصحابی چون میثم تمار و عمار یاسر کمتر به مناصب سیاسی ماموریت می یافتند و یا عبدالله بن عباس با وجود اینکه چهره بارزی در میادین جنگ به شمار نمی رفت در اغلب موارد به عنوان نماینده انحصاری حضرت(ع) در مذاکرات تعیین می شد؛ در مقابل چهره های شناخته شده و مشهوری چون مالک اشتر فرماندهان شجاع و با شهامتی بودند که در میادین جنگ نقش تعیین کننده ای داشتند.
حجت الاسلام والمسلمین قرائتی با بیان اینکه آنچه که به ویژه در روزهای اخیر چالش پردامنه ای را موجب شده، عدم شناخت ضرورتها و صلاحیت‌ها در دو عرصه متمایز و مکمل، یعنی میدان جهاد و عرصه دیپلماسی و سیاست است، عنوان داشت: نکته جالب توجه این است که چنین چالشی پیش از این و در عصر امام علی(ع) نیز دامن گیر دولت نوپای ایشان و قیس بن سعد به عنوان یک چهره بارز سیاسی توانسته بود بدون تحمیل هزینه های مادی و معنوی جنگ به حکومت امام علی(ع) و با استفاده از ابزارهای به اصطلاح دیپلماسی منطقه مهم و ثروت خیز مصر را از گزند توطئه های پی در پی معاویه محافظت نماید، اما آنچه باعث شد تا امام علی(ع) تحت فشار هواداران، فرد دیگری را به استانداری مصر بگمارد، تردید، بد بینی و عدم درک صحیح هواداران حاشیه پرداز از مواضع و دستاوردهای سیاسی قیس بن سعد بود که همین امر باعث شد علاوه بر حذف یکی از بازوهای توانمند سیاسی امام علی(ع)، مصر نیز برای همیشه سقوط کرده و به قلمروی معاویه ضمیمه گردد.
وی خاطرنشان کرد: در این بحران دستاوردهای سیاسی قیس بن سعد ناچیز انگاشته شده و عرصه فعالیت او  به مردان میدان و جهاد تحمیل شد، تحمیلی که هم موجب از دست رفتن مصر و حاکمیت عمرو عاص بر مصر و هم به انزوا رفتن مردان سیاست و هم شهادت مردان میدانی چون محمد بن ابو بکر و مالک اشتر شد.
عضو هیئت علمی دانشگاه باقرالعلوم(ع) در پایان تصریح کرد: به نظر می رسد در عصر حاضر نیز باید مانند گذشته به تصمیمات و تقسیم کار نظام در عرصه میدان و سیاست اعتماد نموده و هیچ یک از فرماندهان میدان و سیاست را قربانی دیگری نساخته و از مقایسه سطحی دستاوردها خودداری نمود.
 
امتیاز دهی
 
 

آرشیو
ravabet.omomi@dte.ir
۰۲۵-۳۱۱۵۲۷۲۷ (مدیریت پرتال)
۰۲۵-۳۱۱۵۰۰۰۰ (تماس با ما)
025-31155614
ایران قم میدان شهداء
خانه | بازگشت |
Guest (PortalGuest)

پورتال اطلاع رسانی دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم
مجری سایت : شرکت سیگما