ما شش ماهگي را يادمان هست و از سنين يكي، دو سالگي مطلب را مي فهميديم و اينجور كارها را از وجعش (دردش) خائف و ناراحت بوديم، اما كاري نمي توانستيم بكنيم.
تحصيل
در مورد تحصيل در حوزه علميه قم مي فرمودند:
« در همان هفت هشت سالگي بودم كه حاج شيخ عبدالكريم حائري آمد تا به مشهد برود.
در ايوان طلاي ( حرم حضرت معصومه سلام الله عليها ) نماز مي خواند. رفت و در مراجعت توافق شد در قم بماند.
ما در آن سنين در مدرسه رضويه عليه السلام بوديم. براي خواندن مغني به مدرسه فيضيه آمديم. آنوقت درس آشيخ محمد علي اديب مي رفتيم و اينها همه قبل از آمدن حاج شيخ بود. »
« در دوازده سالگي در امتحان حاج شيخ شركت كرديم و قبول شديم. »
مرحوم بهاء الديني مي فرمودند:
« خيلي زود ما درس حاج شيخ رفتيم، جوان بوديم، مدت شش سال درس ايشان را درك كرديم.
مباحث، ركوع نماز و بعد از آن مضاربه بود و بعد مبحث ديگر. همه درسها را مي نوشتيم. ما قبل از نهار سه درس را مي نوشتيم. بعد يك لقمه نان مي خورديم.»
اجتهاد
درباره اجازه اجتهاد خود نقل مي كردند:
« در صدور اجازه اجتهاد ما، بين آقاي اراكي ( آيت الله العظمي حاج شيخ محمد علي اراكي ) و خوانساري (آيت الله العظمي حاج سيد محمد تقي خوانساري)، اختلاف بود.
در نهايت آقاي خوانساري حاكم شد. اجازه روايت هم از مرحوم محدث قمي داشتيم ( صاحب مفاتيح الجنان ) »
مرحوم امام با ديد بالايي كه از اين عالم عامل داشت فرمودند:
از ايشان بخواهيد درس اخلاق براي حوزه بگويد و از وجود او بهره برداري كنيد، و درس اخلاقي كه از سالها پيش بطور خصوصي براي عده اي داشت به فيضيه و زير كتابخانه كشيده شد و عمومي گشت.
ارتحال
غروب آفتابِ آسمان عرفان و معنويت در روز جمعه 28/4/1376 برابر با 14 ربيع الاول 1418 هجري قمري واقع شد.