به گزارش روابط عمومی دفتر تبلیغات اسلامی خراسان رضوی، حجت الاسلام  موحد داودی، مدرس حوزه و دانشگاه و مؤلف کتاب تحول، تربیت و تعلیم از نگاه مقام معظم رهبری در نشست مجازی «پاسخ شبهات فرزندآوری در روایات»  از سوی واحد فرهنگی و تربیتی مرکز تخصصی آخوند خراسانی برگزار شد، گفت: طراحان طرح کنترل جمعیت برای آنکه طرحشان در جامعه مذهبی ایران بهتر مورد پذیرش قرار بگیرد در ابتدا کار خود را با شعارهای رفاه طلبانه ای همچون «فرزند کمتر زندگی بهتر» یا «فرزند کمتر آسایش بیشتر» شروع نکردند بلکه کار خود را با شعار «فرزند کمتر تربیت بهتر» شروع کردند که چند ویژگی دارد: ظاهر مسئولانه؛ ظاهر منطقی؛ عدم جلوه خودخواهانه و رفاه طلبانه؛ ظاهر مذهبی.

وی افزود: برخلاف تصور عمومی جامعه که گمان می‌کنند مشکلات اقتصادی اصلی‌ترین و اولین مانع فرزندآوری است، همه شواهد آماری موجود حاکی از آن است که با وجود اهمیت متغیر اقتصاد در الگوی فرزندآوری اما در شرایط کنونی اصلی‌ترین و نخستین مانع فرزندآوری خانواده های ایرانی سبک زندگی، فرهنگ و نوع نگرش به فرزندآوری است. چرا غالب کشورهای صنعتی و ثروتمند، به معضل پیری جمعیت گرفتارند؟ مگر نه اینکه در این کشورها، دولت ها با تعیین مشوق های آنچنانی، مردم را به فرزندآوری تشویق می کنند؟

حجت الاسلام داودی از مخاطبان نشست پرسید:  براستی چرا غالب خانواده‌های ثروتمند و مرفه ایرانی فرزندان کمی دارند؟! استان‌های گیلان و مازندران بالاترین سرانه درآمد ملی را در اختیار دارند، اما پایین ترین نرخ فرزندآوری را داشته و سالم‌ترین استان های کشور هستند.

در شهرها نیز شاهد هستیم هر اندازه به سمت مناطق برخوردارتر می‌رویم متأسفانه فرزندآوری کاهش پیدا می‌کند!

وی در این رابطه به چند شبهه زیر اشاره کرد:

شبهه اول: شبهه اولویت تربیت و کیفیت

در بزرگسالی با ۱) سطح علمی بیشتر؛ ۲) با تجربه بیشتر؛ ۳) با امکانات رفاهی بیشتر؛ ۴) با امکانات آموزشی بیشتر ؛ ۵) و با تعداد فرزند کمتر؛ بهتر میتوانیم فرزندان را تربیت کنیم!

پاسخ شبهه:

امام کاظم (ع) در صحیحه بکر بن صالح در پاسخ نامه‌اش که میگوید بخاطر سختی تربیت فرزند در شرایط فقر از فرزندآوری جلوگیری کرده است می‌نویسند: اطْلُبِ‏ الْوَلَدَ فَإِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ یَرْزُقُهُمْ.. این یعنی:

1. امام شبهه ذهنی مخاطب را شبهه فرهنگی و به طور خاص اعتقادی میدانند.
2. امام تربیت فرزند را یکی از مصادیق رزق الهی میدانند.
3. والدینی که وظیفه متعارف تربیتی خود را انجام می دهند نباید نگران نوع تربیت فرزند خود باشند
4. تربیت فرزند فقط حاصل تلاش تربیتی والدین نیست و در حقیقت این خداست که در سلسله علل طولی سرسلسله تربیت انسانهاست
5. خداوند مربی است (الحمد لله رب العالمین) که راه خیر و شر را به انسانها می نماید (فالهمها فجورها و تقواها)؛ (انا هدیناه السبیل) فرزندان ما موجودات ذوالاختیار که (اما شاکرا و اما کفورا). وقتی که نوح نمیتواند پسر خودش را از گمراهی حفظ کنند به طریق اولی ما ضامن هدایت و تربیت فرزندانمان نیستیم. (فَمَنْ شاءَ فَلْیُؤْمِنْ وَ مَنْ شاءَ فَلْیَکْفُرْ)
6. مانع فرزندآوری در خانواده بکر را غفلت از خدا و شرک خفی است.
7. راه حل این شبهه کار فرهنگی بلکه کار اعتقادی خصوصا بر مسئله توحید و اختصاصا بر توحید در صفات الهی و به طور ویژه صفت رازقیت الهی است.

شبهه دوم: بار گناهان فرزندان:

ما چرا در این اوضاع فرهنگی که جوان‌ها اکثراً بی‌تربیت و گناهکار می‌شوند بچه بیاوریم؟! درصورت فرزندآوری، فقط بار گناه خودمان را اضافه می‌کنیم! چون هر گناهی که بچه‌هامان مرتکب بشوند، گویا به پای ما والدین هم می‌نویسند.

پاسخ مبنایی:

این شبهه مبتنی است بر این پیشفرض که اوضاع فرهنگی جامعه رو به زوال است که این پیشفرض به دلایل متعدد مردود است.

حقیقت این است که روند دینداری مردم برعکس تبلیغات یاس آفرین شیطانی و سیاه نمایی دشمن رو به رشد است.

جواب روایی:

محمدبن مسلم از قول امام صادق (ع) از قول پیامبر (ص) از قول جبرئیل در مورد فرزند نقل می‌کند:

فَإِذَا جَازَ الْحَدَّ فَمَا أَتَى مِنْ حَسَنَهٍ فَلِوَالِدَیْهِ وَ مَا أَتَى مِنْ سَیِّئَهٍ فَلَا عَلَیْهِمَا؛ یعنی پس اگر والدین به وظایف متعارف خود در حوزه تربیت فرزند پرداخته باشند دیگر نباید نگران افزایش بار گناهان فرزندانشان به حساب خودشان باشند.