منو
تبليغات







 
مهدويت
حضرت مهدي عجّل الله تعالي فرجه الشّريف
يكشنبه 11 تير 1391 ملاقات با امام عصر (عجل الله تعالي فرجه الشريف)
نويسنده: عليرضا مستشاري
منبع: ماهنامه پرسمان - شماره ي50



چه كنيم تا بتوانيم با امام زمان((عليه السلام)) ملاقات كنيم؟
ملاقات با امام زمان (عليه السلام) وديگر اولياي الهي، نياز به سنخيت با آنان دارد و به دست آوردن سنخيت با اولياي الهي، نياز به تحقق دو بعد (معرفت و عمل) دارد. اگر كسي خود را به اولياي الهي شبيه نمود، به لقاي آنان نيز واصل خواهد شد.
نوريان مر نوريان را طالبند
ناريان مر ناريان را جاذبند
ناگفته نماند كه ما مكلف به ارتباط به معناي ملاقات و ديدار امام زمان (عليه السلام) نيستيم.آن چه وظيفه ي ماست، تشبّه به آن بزرگواران و پيمودن راه آنان است. ما بايد در همه حال، سرباز آماده ي آن حضرت بوده، همواره در خدمت او باشيم.اين مسئله را آيه ي 200 سوره ي آل عمران چنين بيان مي كند: «اي كساني كه ايمان آورده ايد! صبر كنيد و يكديگر را به صبر واداريد و مرابطه نماييد و تقوا و خدا ترسي را پيشه سازيد؛ باشد كه رستگار شويد».
امام باقر (عليه السلام) در تفسير اين آيه مي فرمايد:«صبر كنيد بر اداي فرايض(يعني در انجام تكاليف الهي، استقامت داشته باشيد) و در برابر دشمنان، پايداري كنيد و با امامتان (كه انتظارش را مي كشيد)، مرابطه نماييد».1

رابطه با امام زمان

رابطه ما با امام زمان، يعني خود را به رشته ي ولايت او بستن و بر خدمت و پيروي و ياري او گردن نهادن. اين، يكي از اركان ايمان است كه آدمي خود را به امام خويش مربوط سازد و از او جدا نشود. هم چنين بايد كار هايي انجام داد كه آن حضرت و پيروانش انجام مي دهند.
در قرآن درباره ي حضرت مهدي و اصحاب وي چنين آمده است:«كساني كه اگر در زمين به آنان توانايي دهيم نماز را به پا داشته و زكات(به مستحق) بخشيده و به معروف، امر نموده و از منكر، نهي كنند».2
امام باقر (عليه السلام) در تفسير اين آيه مي فرمايد:«اين آيه براي آل محمد است؛ يعني، مهدي (عليه السلام) و اصحاب او». 3 اگر ما هم مي خواهيم از اصحاب و ياران آن حضرت باشيم، بايد به امور مذكور اهتمام ورزيم.

وظيفه منتظران

خوب است بدانيم كه امام زمان (عليه السلام)، شديداً به شيعيان خود عشق مي ورزد؛ بلكه علاقه ي آن حضرت به شيعيان و دوستانش خيلي بيشتر از علاقه اي است كه ما نسبت به آن حضرت داريم . وي همواره براي شيعيان خود دعا مي كند. از آن حضرت، چنين نقل شده است:«ما هرگز در رعايت احوال شما كوتاهي نمي كنيم و شما را از ياد نمي بريم».4
آن چه بر ما بايسته است، جلب رضايت آن بزرگوار است. پيوستگي با او، يعني مطيع او بودن. آن چه در روايات زياد سفارش شده، انتظار فرج است. ما بايد ارتباط معنوي خود را با امام زمان (عليه السلام) ، با عمل به دستورات آن حضرت و انتظار فرج ، به معناي واقعي ثابت و مستدام نگه داريم. از اين رو، بسيار به جاست كه خصوصيات منتظر واقعي حضرت مهدي (عليه السلام) را بدانيم و سپس آن را در خود عملي كنيم.
رسول خدا (صلي الله عليه و آله) فرمود: « برترين عبادات، انتظار ظهور و فرج است».5
وظيفه ي منتظر امام زمان (عليه السلام)، اين است كه مانند منتظر واقعي زندگي كند. وقتي انسان حقيقتاً منتظر كسي باشد، تمام رفتار و اعمالش، نشان از منتظر بودن او دارد. به عنوان مثال، اگر منتظر مهمان باشد، حتماً خانه را تميز و مرتب و وسايل پذيرايي را آماده مي‌كند و با لباس مرتب و چهره‌اي شاداب، در انتظار مي‌ماند. چنين كسي، مي‌تواند ادعا كند كه منتظر ميهمان است؛ اما كسي كه نه خانه را مرتب كرده، نه وسايل پذيرايي را آماده كرده، نه لباس مرتب وتميزي پوشيده و نه اصلاً به فكر ميهمان است، اگر ادعا كند كه در انتظار ميهمان بوده، همه بر گزافه گويي او خواهند خنديد!
لاف عشق و گله از يار، زهي لاف خلاف
عشق بازان ، چنين مستحق هجرانند
بنابراين، انتظار قبل از آن كه از ادعاي انسان فهميده شود، از رفتار و كردار او فهميده مي‌شود. نمي‌توان هر كسي را كه ادعاي دوستي و ولايت امام زمان را دارد، در شمار دوستان و منتظران او قلمداد نمود! آري، « مُشك آن است كه خود ببويد؛ نه آن كه عطار بگويد».
روشن است كه منتظر واقعي امام زمان (عليه السلام)، بايد رفتارش به گونه‌اي باشد كه هر لحظه منتظر ظهور امام زمان (عليه السلام) باشد؛ يعني در هر لحظه كه اين خبر را به او بدهند، خوشحال شود و آماده ي ياري از آن حضرت باشد و با مال و جان خويش جهاد كند و خود را در راه آن حضرت فدا نمايد . منتظر واقعي، اهل گناه و دل بستگي به دنيا نيست؛ زيرا چنين كسي نمي‌تواند از وابستگي ها و آلودگي ها دست بردارد و آماده ي خدمت در جهت اهداف مقدس امام زمان (عليه السلام) باشد.
با توجه به نكات ذكر شده، مي توان بعضي از وظايف منتظران امام زمان (عليه السلام) را چنين ذكر كرد:

1. معرفت

اولين شرط انتظار، معرفت است ؛ تا انسان ميهمان خود را نشناسد و از خصوصيات خوب او مطلع نباشد، منتظر او نخواهد شد. تنها هنگامي انسان در انتظار كسي مي نشيند كه او را خوب بشناسد، اما اگر انسان كسي را نشناسد و بداند كه آن شخص خواهد آمد، برايش اهميتي نخواهد داشت و منتظر او نخواهد ماند. در مورد انتظار امام زمان (عليه السلام) هم چنين است. كساني كه آن حضرت را نمي‌شناسند (مانند كفار و يا اهل اديان ديگر) ، هرگز انتظار او را نمي‌كشند؛ اما كساني كه او را مي‌شناسند و ارزش و مقام او را مي‌دانند، منتظر او مي‌مانند.
كساني كه امام زمان را نمي شناسند – اگر چه به ظاهر مسلمان باشند – چنان كه پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله) فرمود: « هر كس بميرد و امام زمانش را نشناسد، به مرگ جاهليت از دنيا رفته است».6 بنابراين، اولين شرط انتظار، ايجاد معرفت در مورد امام زمان (عليه السلام) است و طبيعي است كه هر مقدار معرفت انسان نسبت به آن حضرت بيشتر باشد، ارزش او را بيشتر درك كرده، به عظمت او بيش از پيش، پي خواهد برد و بيشتر تشنه وجود آن حضرت خواهد شد؛ در حالي كه افراد جاهل و ناآگاه به ارزش آن حضرت، هرگز احساس تشنگي و عطش نسبت به وجود مقدس وي، نخواهد داشت و بدين جهت، از زمره ي منتظران بيرون هستند!
وصل خورشيد، به شب پره ي اعمي نرسد
كه در اين آينه، صاحب نظران حيرانند
شناخت امام زمان (عليه السلام) دو گونه است :
1. شناخت تاريخي وجود آن حضرت؛ مانند اين كه او امام دوازدهم است و تاريخ ولادتش در چه سالي است و مانند آن.
2. شناخت مقام نورانيت آن حضرت؛ اين شناخت، كار هر كسي نيست و ظرفيت و لياقت زيادي مي‌خواهد و در حقيقت، اصحاب خاص امام زمان (عليه السلام) ، كساني اند كه آن حضرت را به مقام نورانيت شناخته اند.
براي آگاهي از مقام عظيم امامت، خواندن زيارت جامعه ي كبيره و تأمل در معاني عميق آن، توصيه مي‌شود.
هم چنين خواندن كتاب هاي معتبري كه در مورد امام زمان (عليه السلام) نوشته شده است، مي‌تواند انسان را تا حدي با مقام و عظمت آن حضرت ، آشنا سازد.

2. محبت به امام زمان

وظيفه ي ديگري كه منتظران آن حضرت دارند، اين است كه بايد دوستي و محبت امام عصر (عليه السلام) را در خود ايجاد كنند و آن را افزايش دهند. بديهي است تا انسان از ميهمان خويش خوشش نيايد و نسبت به او محبت نداشته باشد – هر چند هم كه او را بشناسد – نمي‌تواند واقعاً منتظر آمدن او باشد، اگر انسان از ميهمانش ، بدش بيايد، چگونه مي‌تواند منتظر قدم او باشد و خود را براي پذيرايي از او آماده كند؛ پس تا محبت به امام زمان (عليه السلام) در وجود كسي شكل نگرفته و شعله ور نشده باشد، او نمي‌تواند به وظايف منتظران واقعي عمل كند. محبت به امام زمان (عليه السلام)، وظيفه‌اي است كه پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله نيز به دستور خدا، از ما خواسته است؛ آن جا كه در قرآن كريم مي‌فرمايد: «قُلْ لا أسئَلُكُم عَليْهِ أجراً إلاَ الموَدَّه فِي الْقُربي».7

3. ايجاد سنخيت با امام زمان

منتظران واقعي، وضعيت روحي ، فكري و عملي خود را به گونه‌اي سامان مي‌دهند كه سنخيت كاملي با امام زمان (عليه السلام) داشته باشند. آيا مي توان منتظر قدوم كسي بود؛ ولي با او مشابهت و سنخيت نداشت؟ آيا مي‌توان محبت كسي را داشت، اما با او هيچ سنخيت و مشابهتي نداشت؟ ايجاد سنخيت با امام زمان، از طريق تقويت ايمان، تقوا، فضايل اخلاقي و درجات معنوي، حاصل مي‌شود و تنها در اين صورت است كه مي‌توان ادعاي محبت به آن حضرت را داشت. در صورتي كه انسان رفتارش مطابق ميل امام زمان (عليه السلام) باشد، شعله ي محبت او در دلش زبانه خواهد كشيد و عشق آن حضرت او را به فرياد خواهد آورد و دوري اش را بر او سخت و ناگوار خواهد ساخت.
طبيعي است كه هر قدر سنخيت با ولي عصر (عليه السلام) ، بيشتر باشد، محبت آن حضرت به انسان بيشتر خواهد شد و محبت انسان نيز به آن حضرت افزون تر خواهد گشت. بنابراين؛ منتظر واقعي، بايد سعي كند كه تمام وظايف ديني و احكام الهي را انجام دهد.

4. ارتباط با منتظران ديگر

منتظر امام زمان (عليه السلام) ، مي داند كه برنامه ي حضرت، يك برنامه ي جهاني است و بايد ياوران زيادي داشته باشد تا حركتش پيروز شود. بنابراين، به فكر گسترش ياران و منتظران آن حضرت است و با ارتباط با آنهـا، به تقويت روحيــات ايماني خود و ديگــران خواهد پرداخت تا بر اساس دستور قرآني « تَعاوَنوا عَلي البرّ والتقوي» .8 به كمك مؤمنان منتظر، خود را آماده ي ظهور حضرت نمايد.

5. دعا براي تسريع در ظهور امام زمان

منتظر واقعي، هر لحظه انتظار محبوب را مي‌كشد و از خدا مي خواهد كه هر چه زودتر او را برساند. بنابراين، دعاي فراوان براي فرج آن حضرت از وظايف هميشگي منتظران مي‌باشد. دعا براي تسريع در فرج امام زمان (عليه السلام)، به وسيله ي آن حضرت نيز توصيه شده است.

6. ياد فراوان حضرت

ياد كردن از محبوب، عادت ديرينه ي منتظران عاشقي است كه منتظر محبوب خويش هستند؛ اما نتوانسته‌اند پس از مدت ها انتظار، او را ببينند و حال خود را دست كم با ياد و نام او آرام مي‌كنند. به ياد آوردن امام عصر (عليه السلام) و عنايت او به شيعيان با ذكر احاديث، كرامات، مقام و عنايت امام به شيعيان ، وظيفه ي ديگري است كه منتظران واقعي ، احساس مي‌كنند و بدين طريق، همواره نام و ياد آن حضرت را زنده نگه مي‌دارند.

7. دادن صدقه

صدقه براي سلامتي آن عزيز و با هديه نمودن ثواب هايي به حضرت مهدي (عليه السلام)، موجب قبولي هرچه بيشتر اعمال است.

8. اميدواري

اميد به قيام و انقلاب آن امام منتظر (عليه السلام) و اميد دادن به ديگران نيز از ديگر وظايف منتظران است.

9. ايجاد آمادگي دائم رزمي براي ظهور حضرت

در روايت آمده است:« هر يك از شما براي قيام قائم (عليه السلام)، بايد آماده گردد؛ هر چند با تهيه ي يك تير باشد».9 از اين رو شركت در بسيج، يكي از وظايف منتظران است .

10. محزون بودن به علت محروم بودن از زيارت آن حضرت

در دعاي ندبه آمده است:« عزير علي ان اري الخلق و لا تري و لا اسمع لك حسيسا و لا نجوي ؛ بر من گران است كه خلق را ببينم و تو ديده نشوي و سخن آشكار و پنهان تو را نشنوم».

11. اصلاح جامعه

فرج، يعني نصرت و پيروزي، و مقصود، پيروزي حكومت عدل علوي بر حكومت‌هاي كفر و شرك است.
بنابراين، انتظار فرج، يعني انتظار تحقق يافتن اين آرمان بزرگ و جهاني و منتظر حقيقي، كسي است كه در حقيقت، خواهان تشكيل چنين حكومتي باشد و اين خواسته آن گاه جدي و واقعي است كه شخص منتظر، عامل به عدل و گريزان از ستم و تباهي باشد و گرنه، انتظار فرج، در حد يك ادعا و شعار بي محتوا خواهد بود. از اين رو، در روايات آمده است كه انتظار فرج، خود فرج است؛ زيرا كسي كه حقيقتاً منتظر فرج و ظهور حجت خدا و تأسيس حكومت عدل گستر اوست، زندگي خود رابر پايه ي عدل و داد استوار مي‌سازد و او انساني است كه حضور و غيبت امام، در نحوه ي رفتار و سير و سلوكش تفاوتي ندارد و قبل از تشكيل حكومت عدل، او چنين حكومتي را در زندگي خود پايدار ساخته است. بنابراين، انتظار فرج حقيقي، ريشه در معرفت به حق ، عدل، ايمان و عشق به آن دارد و آثار آن نيز در عمل نمايان مي‌گرددو چنين حقيقت اصيل و عميقي، با لفظ و شعار به دست نمي‌آيد و با بي تفاوتي و بي اعتنايي نسبت به مقدسات ديني و رسالت هاي انساني، در تعارض و تناقض است.
انتظار فرج ، داراي ويژگي ها و معاني زير است:
الف) معرفت امام معصوم و عادل و پيشواي فضيلت.
ب) ايمان به امامت رهبري الهي و عدالت پيشه.
ج) عشق به عدالت و ارزش هاي انساني.
ه) اميد به آينده‌اي روشن و نويد بخش.
ك ) تلاش براي برقراري حكومتي عدل پيشه و عدل گستر.
ح) رعايت موازين و قوانين ديني و اخلاقي.
خ) داشتن روحيه تعهد و مسؤوليت پذيري.
اين نوع انتظار فرج است كه برترين اعمال و بهترين عبادت است و چنين منتظري ، مقامي عالي دارد و چنين كسي، هرگاه در زمان غيبت، از دنيا برود، به منزله ي كسي است كه پس از ظهور حضرت حجت (عليه السلام)، زنده و تحت فرمان او در راه خدا جهاد كرده است . 10

يادآوري

درست است كه وظيفه ي ما تلاش براي ملاقات با امام زمان (عليه السلام) نيست و حتي بنا بر نظر بعضي از بزرگان، تحقق اين مسأله، خيلي بعيد و نادر است و اگر هم ممكن باشد، براي افرادي مثل مقدس اردبيلي و علامه حلّي قابل تصور است و نه مؤمنين عادي، ولي بحث ملاقات، نبايد با بحث ارتباط اشتباه شود؛ زيرا وظيفه ي ما، ايجاد ارتباط با امام عصر (عليه السلام) است. منتظر امام زمان (عليه السلام)، وقتي موفق به زيارت آن حضرت نمي‌شود، از طريق خواندن دعاي ندبه، زيارت آل ياسين، دعاي عهد، نماز امام زمان و نيز از طريق رفتن به مسجد جمكران ، ارتباط خود را با آن حضرت حفظ مي‌كند و براي گره گشايي مادي و معنوي، از وي، به عنوان واسطه ي فيض الهي درخواست كمك مي‌كند و خود را در محضر وي مي‌بيند.

پي نوشت ها:

1. شيخ مفيد، كتاب الغيبه، ص 105.
2. حج، آيه 41.
3. تفسير قمي ، ج 2، ص 87.
4. بحارالانوار، ج 53، ص 174.
5. فرائد السمطين ، ج 2، ص 334.
6. بحارالانوار ، ج 32، ص 331.
7. شوري ، آيه 23.
8. مائده ، آيه 2.
9. بحارالانوار، ج 52، ص 366 ، ح146.
10. بحارالانوار، ج 52 ص 125، ره توشه راهيان نور،دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم.

 
امتیاز دهی
 
 

نسخه قابل چاپ


تعداد بازديد اين صفحه: 16616
Guest (PortalGuest)

دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم (شعبه اصفهان)
مجری سایت : شرکت سیگما