السبت, شوال 11, 1445  
 
اخبار
1
شرحي بر احوال استعمارگري ومستعمري حكومات هذ الشرق مثل رواية***تمثل دوراً في الانما عيب هائلاً-چو داستان بلنديست حكومات شرق***بازي گريست نقش اين حاكمان - فمصر وانحاء الجزيرة كلها***بمختلف الاشكال تبدي التشاكلاً-مصر وتمامي مناطق جزيرة العرب***يك گونه اند با همه تفاوتهايشان-ملوك وهم للاجنبي صنائع***فلست تري في الرست الا هياكلا-دست ساخته اجنبي بودن پادشاه !***نيست بر تخت پادشاه، هست شبيه آن*
شرحي بر احوال استعمارگري ومستعمري
 از شيخ محمد حسين كاشف الغطاء
اين قطعه شعر از علامه شيخ محمد حسين آل كاشف الغطاء است كه بهمراه ترجمه اي كه سعي در نظمش شده به مناسبت هفته توحيد وولادت پيامبر اعظم صلي الله عليه وآله وحركتهاي بيداري در جهان عرب به تمام بيدارگران مسلمان جهان تقديم مي گردد.
 
طبت يا علم مذتضوعت نشراً
 
فملأت الصدور طيباً وبشراً
آفرين اي علم ز رايحه إنتشار آن
 
شاد شد زبوي خوشش قلب عالمان
بل تحيي النفوس فلتحي انّي
 
لا اري للحياة غيرك سرّاً
جانها با تو زنده اند هماره زنده باش
 
مرا جز تو سِرّ حيات وزندگي نتوان
نحن كنا بالعلم امس ملوكاً
 
واندحرنا بالذل للجهل دحراً
با تو ما را بود چندي مُلك ومِلك
 
ذلت آمد چون گشتيم جاهلان
ايها العرب اين انتم عن العلم
 
وقدماً فجّرتم العلم فجراً
اي عرب علم كجا، كجا رفتيد شما
 
با شما بود غنچه علم دير زمان
فجّرته آباوكم ونكصتم
 
عنه فابتزّه عدوك قسراً
علم بشگفت در دست آباء شما
 
 زپس رفتنت بيغما برد دشمنان
عفالك من شعبا اريد رقيّه
 
وتأبي طباع السوء الا سافلا
بخداپناه زخَلقي كه صعودش مراست مراد
 
زخير دور وبدي خواهند پست فطرتان
واهتف فيه بالصلاح مجاهداً
 
فيجهد الا للفساد تمايلاً
من در جهاد اصلاح اوضاعشان
 
هستند آنها در ميل بفساد مجاهدان
اقول له واليأس ملء جوانحي
 
الا اجهضت منك لخطوب حواملا
دلم ز يأس او پرشده بازمي گويم
 
تو را به توطئه كاري پيش نتوان
وليتك اما عشت بالعزنابهاً دريغاً
 
والافمت لاعشت بالذل خاملاً
اي كاش احوال عمرشان شريف بود
 
ورنه مردن به زذلت در زنگيشان
وانا الشجي في حلقها فلو انّها
 
تجد المساغ قدفن بي لهواتهاً
مثال خاري شده ام در گلويشان
 
بلعيدن وبرون افكندن نمي توان
وتهش بشراً ان حضرت فان اغب
 
قذفت بجمرة غيظها حصياتهاً
خوش آمدشان درحضورم، لكن درغياب
 
سنگ ريزه هاي كينه است اخگران
لكن جبلت علي الوفاء فلوجنت
 
يدها علي عيني العمي لدرأتها
سرشتم وفا داري به مردم است
 
عفو طلبد چشمم گرزخم ديد زدستشان
وعنصر قد الّهته امة
 
في العلم بان غيّه من رشده
خلق را جلوه گرِ خدائي شدند به علم
 
طريق رشد، بعلم آشكار شود آسان
قد طحن العالم في علومه
 
وافترس الرحمة ضبّ حقده
سوختند تمام عالم را با علمشان
 
دريدن مهرباني را در جهان
حيتانه في جشع استعمارها
 
اسالت البحر دماً بمدّه
همچو كوسه هايِ حريصِ درنده خو
 
گشته خونين موج دريا زين مستعمران
فان يك العلم كذا نتاجه
 
فالجهل احري بالتباع قصده
گر چنين بود نتيجه دانش وعلم
 
به پيروزي سزاوار تر است نادان
 
صادقانه ترين راهنمائي وقاطعانه ترين دعوت او:
 
ياعزمات العرب البواسل
 
هبي لحّل هذه المشاكل
خيزيد پولاد عزمان عرب ودهيد
 
راه حلي براي مشكلات، جنگ آوران
قومي فلا موضع للقعود او
 
يسكن غلي هذه المراجل
قوم من برخيز،نه جاي نشستن است
 
خاموش شود آتش توطئه دشمنان
هذي الذئاب اعترضت لغابكم
 
تعرض البغاث للاجادل
گرگان غاصبند شما را مكان
 
آزار باز رسد به كوچك پرندگان
دكدكتم امس عروش قيصر
 
وطاق كسري وصروح بابل
بياد بيار تخت بابل وقيصر وكسرا
 
از كوبيدن آنان بسي نگذشته زمان
عودوا لاصل عنصر العرب الذي
 
كنتم به من اشرف السلائل
برگرد باصل و ريشه خود اي عرب
 
(چه نيكو ريشه اي،) بهترين است تبارتان
انتم فروع دوحة واحدة
 
فكيف قطعتم عري التواصل
شاخه هاي يك درختيد شما
 
به چه سبب گسستيد پيوند هايتان
علي الاخاء العربي اجتمعوا
 
فيالها اخوة لعاقل
گرد هم آييد اي برادران عرب
 
برادري خوب است براي عاقلان
واقتل داء للشعوب يميتها
 
ويلسها ثوب المذلة شاملاً
درد كشنده اي كه ملتها را كشد
 
رخت ذلت پوشاند، بر تن آنان
ملوك وهم للاجنبي صنائع
 
فلست تري في الرست الا هياكلا
دست ساخته اجنبي بودن پادشاه !
 
نيست بر تخت پادشاه، هست شبيه آن
سماسرة للظلم جدّت عواملاً
 
وواسطة للهدم عدّت معاولاً
همچو دلالان ظلم تلاش مي كنند
 
وسيله اند براي ويراني، كلنگ سان
حكومات هذ الشرق مثل رواية
 
تمثل دوراً في الانما عيب هائلاً
چو داستان بلنديست حكومات شرق
 
بازي گريست نقش اين حاكمان
فمصر وانحاء الجزيرة كلها
 
بمختلف الاشكال تبدي التشاكلاً
مصر وتمامي مناطق جزيرة العرب
 
يك گونه اند با همه تفاوتهايشان
دروس ولكن المعلم واحد
 
بيث بها للامة السّم، قاتلاً
درسهاي متفاوت ، معلم واحد است
 
با درسهايش سمّي مهلك مي پروران
ويا امة اودي بهاز عملؤها
 
فلم تسقها غير المنايا مناهلا
چه مردماني زمرگ سير آب شدن
 
غير مرگ ننوشيدن  زدست حاكمان
اذا الاسدا سترعي بذئب خرافه
 
فياذئب مأكولاً نعمت وآكلاً
گر شير سپارد گوسفند را به گرگ
 
اي گرگ بخور، گواراست گوسفندان
يقولون الدين فرّق بيننا
 
فيالك افكاً زوروه وباطلاً
گوينددين بين ماجدائي افكنده است
 
ساختگيست اين تهمت، دروغ است آن
الا انّما الاديان افنان دوحة
 
تساوت اصولاً واختلفن فواصلاً
اديان مثال شاخه درختي كهن اند
 
با شاخه هاي گوناگون، ريشه هاي هم سان
فما نزلت الاّ سلاماً ورحمةً
 
ولاشرعت الاّ الاخاء والتساهلاً
غيرسلام وصلح ورحمة نازل نشد
 
وقانون نشد مگر برادري ونگاه آسان
سل لدي الحرب السن النيران
 
عن صنيع الانسان بالانسان
بوقت جنگ از شعله  آتش بپرس
 
بپرس از كردار انسان با انسان
كم بريئات انفس اشبعتها
 
عضص الصدور بالشنئات
چه آرزو ها در سينه ماند وتعبير نشد
 
بخشم خاموش گشت سينه بي گناهان
كم ثمار قد اينعت من رؤوس
 
فجتتها بالظم كف الجاني
 به چيدن چه ميوه هاي انديشه اي
 
(آغشته گشت) دست جنايت كاران
كم جريح ملقي وآخر عاني
 
وصريع مضني وآخر شلوآً
چقدر مجروح افتاده ومعلول
 
(آن طرف) لميده بيهوش وجسد ديگران
كل آن تهمي القنابل كالمر
 
ن عليها من حميم الآن
اين دوزخ است كه به پا مي شود
 
لحظه اي كه بمب فرو مي ريزد چو باران
افهذا وضع السلام علي الار
 
ض وهذا تمدن الانسان؟
آيا اين است صلح در زمين ؟
 
و همين است تمدن انسان ؟
اظهر الغرب ما اجنّ في الغد
 
روابدي كوا من الاضغان
غرب ظاهر كرد جنايت ديروز را
 
آشكار شد دشمني مخفي شان
ان عز الملوك في حفظها الاملا
 
ك لا في العروش والتيجان
عزت، حفظ ملك وكشور است
 
نه حفظ جاه وتخت، براي حاكمان
تركوا دينهم لدنيا سواهم
 
رب ربح يكون من خسران
ترك دين كردن براي دنياي غير
 
چه بسا زيان شد سود كارشان
فتعاملوا عن العظات وهاموا
 
بزخاريف نعمة وليان
بستند چشم بر موعظه وپند
 
بواسطه عشق بر زرق وبرق جهان
واذا القلب كان اعمي عن الرشد
 
فماذا تفيده العينان؟
كوردلي گر شود نصيب انسان
 
چه است فائده (بصر وان)چشمان؟
 
 
 اين شعر، سخن ديروز ودواي درد امروز است وتنها گوشه اي از نوشته هاي او دراين باره است، اما به روشني عمق نگاه بيدار وبيدارگر او را بيان مي كند، شعار او كه بارها فرمود: (بني الاسلام علي الدعامتين، كلمة التوحيد وتوحيد كلمة) هنوز از لابه لاي آثارش طنين افكن است، چه خوب او تلخي اين ظلم را چشيده است وسرقت دارائيهاي مسلمانان را از مال ومنال وعزت به واقع ديده است، در هر مجال كه بيان را ياراي سخن است، وقلم را توان نوشتن است، ندا سر مي دهد وداد مي زند، كه زنهار اين خواب غفلت تورا شايسته نيست، پس اين قرآن ووحي از آن كيست، شايستگي ات فزون، توانت بيش از اين است، حاصل خواب خواريست، تو را راهي جز به بيداري نيست، پس به وعظ من گوش فرا ده ، عزتت را دوباره باز پس گير، اين هدف براحتي نمي شود برايش بمير، زندگي مسلمان بسان اسيران شده است، اتحاد وجهاد حكم قرآن است، ودستور قرآن چاره هر مسلمان است، واعتصموا بحبل الله جميعاً ولاتفرقوا ... .
 
ترجمه از (ح-ع) 30/11/1389

* اين ابيات منتخبي از برخي از اشعار كاشف الغطاء است وهمه ابيات شعر ذكر نشده است. 
 
امتیاز دهی
 
 

 
Guest (PortalGuest)

دبيرخانه كنفرانس‌هاي بين‌المللي
Powered By : Sigma ITID