0
السقيفه انقلاب علي المبادئ و النصوص اين كتاب به نقد عملكرد خلفا و صحابه در جريان سقيفه و تعيين جانشين پيامبر اسلام(ص) بر خلاف تأكيدهاي مكرر آن حضرت مبني بر وصايت و خلافت امام علي(ع) بعد از خودش مي پردازد
نويسنده: الحائري، قاسم محقق آل شبير النجفي، سيد مرتضي
ناشر: دارالانصار
ناشر اصلي: قم
قطع: گالينگور
تعداد صفحات: 336
نوبت و سال انتشار: 1388ش
چكيده:
اين كتاب به نقد عملكرد خلفا و صحابه در جريان سقيفه و تعيين جانشين پيامبر اسلام(ص) بر خلاف تأكيدهاي مكرر آن حضرت مبني بر وصايت و خلافت امام علي(ع) بعد از خودش مي پردازد و نصوص مهمي كه در مورد جانشيني امام علي(ع) از پيامبر اسلام رسيده است، ارائه مي كند.
موضوع: كلام
توضيحات:
اين كتاب به نقد عملكرد خلفا و صحابه در جريان سقيفه و تعيين جانشين پيامبر اسلام(ص) بر خلاف تأكيدهاي مكرر آن حضرت مبني بر وصايت و خلافت امام علي(ع) بعد از خودش مي پردازد و نصوص مهمي كه در مورد جانشيني امام علي(ع) از پيامبر اسلام رسيده است، ارائه مي كند. نويسنده، نخست، اهل بيت پيامبر اكرم(ص) و شأن و منزلت والاي ايشان را معرفي مي كند. سپس رواياتي نبوي مبني براينكه امام و خليفه بعد از پيامبر(ص)، اميرالمؤمنين علي(ع) است؛ را نقل و شرح نموده است. نويسنده، برخي از اين روايات را از منابع روايي و تاريخي اهل سنت نقل كرده است تا به نحوي حجت را بر آنان در زمينه خلافت و وصايت امام علي(ع) بعد از پيامبر(ص) تمام نمايد. آنگاه از منظري عقلي به موضوع خلافت و امامت مي نگرد و به اين نتيجه مي رسد كه عقل سليم نيز چنين حكم مي كند كه شبيه ترين انسان ها به پيامبر اسلام و عالم ترين و مدبّر ترين آنان نسبت به مسأله دين و حكومت شايستگي خلافت و جانشيني پيامبر را دارد. وي با استناد به آياتي از قرآن كريم كه در آنها جايگاه مهم اهل بيت(ع) ترسيم شده است، ثابت مي كند كه علي (ع) يكي از همان اهل بيت است؛ كه شايستگي خلافت و امامت امت پس از رسولخدا(ص) را دارد. وي فاجعه اي به نام سقيفه را مصيبتي بزرگ در تاريخ اسلام توصيف مي كند؛ كه براساس آن حقيقت امامت و خلافت با تحريف و انحراف مواجه شد و مسأله هدايت امت اسلام با مشكلات جدي روبرو شد. وي تفكري به نام سقيفه را حاصل تفكر عدم جواز جمع بين نبوت و امامت ارزيابي مي كند و توجيهات برخي از علماي اهل سنت در مورد مسأله غصب خلافت و مسأله فدك توجيهاتي غير مستدل دانسته است. در بخش ديگري از كتاب، نويسنده، موضع گيري حضرت فاطمه(س) در قبال مسأله سقيفه و غصب فدك را متعرض مي شود و استدلال هاي آن حضرت در نقد عملكرد خلفا در اين دو موضوع را استدلال هايي متين و محكم توصيف نموده است. نويسنده به مقاصد ابي بكر، عمربن خطاب و عثمان بن عفان در رسيدن به حكومت نيز اشاره كرده و سياست هاي آنان در اين زمينه را سياست هايي كاملاً دنيامدارانه و شيطاني ارزيابي نموده است. وي به نمونه هايي از فساد فكري و عملي خلفا بويژه عثمان بن عفان در مورد مسايل مالي اشاره مي كند و معتقد است كه اين سه تن به نحوي زيركانه مسأله خلافت را به نفع خود منحرف و از آن سوء استفاده كرده اند. در ادامه، نويسنده به گوشه هايي از حوادث و فتنه هاي دوران خلافت امام علي(ع) به ويژه سه جنگ جمل، صفين و نهروان و فشارهاي همه جانبه بر اميرالمؤمنين در طول دوران كوتاه حكومت آن حضرت اشاره كرده و زمينه سازي براي به قدرت رسيدن معاويه وحكومت اموي را تشريح نموده است. در اين زمينه، نويسنده به نقش تخريبي طلحه و زبير اشاره كرده و عملكرد سياسي امام علي(ع) در قبال مخالفان خويش را مورد تجزيه و تحليل قرار داده است. نويسنده به توصيف گوشه هايي از جنگ جمل، جنگ صفين، جنگ نهروان و قتل عام خوارج در اين جنگ، همچنين مكر و حيله عمروعاص در جريان حكميت اشاره و حوادث دوران حكومت امام علي(ع) را تحليل نموده است. استدلال هاي نويسنده به روايات، استدلال هاي خوبي است؛ امّا به اندازه استدلال روايي، استدلال تاريخي ايشان قوي نيست كه البته اين مسأله به مشي روايي كتاب برمي گردد.
 
امتیاز دهی
 
 

بيشتر

مطالب مرتبط

تعداد بازديد اين صفحه: 2134
   
   
خانه | بازگشت | حريم خصوصي كاربران |
Guest (PortalGuest)

پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامي - دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم
مجری سایت : شرکت سیگما