بدرقه ای به قَدر ایمان
هرکه را و هر چه را دوست داریم هنگام رفتن، بدرقه اش میکنیم. رمضان راهم به قَدر دوست داشتنی هایش باید بدرقه کرد.
خداوندا! از این که توفیق دادی بر سر سفره ی گسترده ی رمضانت بنشینیم و عاشقی کنیم سپاسگزاریم.
پروردگارا! کلام پیامبر اعظم در گوش جانمان است که فرمود: هرگاه سفره ای را بر میچینید ریزه های نانِ بر جای مانده اش را بگذارید تا پرندگان آسمان از آن تنعّم کنند و شما را دعا.
حال که می خواهی سفره رمضان را برگیری، ریزه های برکتش را بگذار تا مزه ی این مهمانی در زلال روحمان جاری بماند. از سفره رمضان، سحر خیزی هایش را، یا لطافت هنگام افطاری هایش را، یا غفران و رحمتش را و یا هرچه تو می خواهی برایمان باقی بگذار.
پروردگارا! این اولین رمضانی نیست که درگاه خانه ات را کوفتم و در شب های قدرش، دستهای بی نمکم را به سوی تو دراز کردم و از تو خواستم توفیقم دهی تا قدر این فرصت خدمت را بدانم و به شایستگی از آن بهره بگیرم. از تو خواستم تا هرچه نیکوتر است برایم مقّدر سازی. و از تو خواهش کردم آنانکه مرا یاری می کنند اجرشان دهی و به من توفیق قدر شناسیِ ایشان را عطا کنی.
اکنون که هنگامه بدرقه این ماه شریف است دیگر بار از تو می خواهم، مرا قرین توفیق سازی و به من کمک کنی تا در این راه، درست و استوار قدم بردارم.
خداوندا! در این عرصه ای که این کمترین بنده ات را درآن گماشته ای، از تو می خواهم یا توفیق خدمت شایسته و در خور را به من عطا کن و یا « اِن کان عُمری مَرتعاَ لِلشیطان فَاقبض عنّی».
آمین یا رب العالمین
محمد قطبی