به گزارش روابط عمومی دفتر تبلیغات اسلامی خراسان رضوی حجت الاسلام و المسلمین احمد واعظی در این نشست با تبریک اعیاد شعبانیه گفت: بزرگان اخلاق و معنویت برای درک بیشتر معنویات در ماه مبارک رمضان و درک صحیح لیالی قدر، نسبت به ماه رجب و شعبان اهمیت ویژه ای و جایگاه والایی قائل می شده اند بگونه ای که با برنامه ریزی مناسب خود را برای این ماه عظیم آماده می کردند و ما نیز باید برای درک ضیافت الهی اینگونه عمل کنیم.
وی در ادامه افزود: زندگی روزمره ما باید بگونه ای تنظیم شود که ارتباط با خداوند متعال محوریت این زندگی باشد. از بعد فردی و اجتماعی بحث توحید و عدالت از ارکان اسلام هستند و این مسئله که انسان رابطه اش را چگونه با خداوند تنظیم کند بسیار مهم است در این ارتباط طبق حدیثی که از امام علی علیه السلام روایت شده است سه حالت مطرح است و انسان رابطه اش را در سه حالت تنظیم می کند ابتدا اینکه انسان از روی ترس و در مقام خوف از جهنم رابطه اش با خداوند رابطه ترس باشد و پایه این ارتباط بر مبنای خوف و ترس بنا شده باشد رابطه و فرض دوم بر مبنای طمع است به دلیل اینکه خداوند برای بندگانش وعده هایی نسبت به بهشت و نعمتهای اخروی داده است که در این روایت عبادت کردن تاجران دانسته شده است و رابطه سوم که می تواند بین انسان و خداوند متعال برقرار شود ارتباطی از روی محبت است. یعنی انسان خداوند را دوست داشته باشد و خداوند نیز او را دوست داشته باشد این ارتباط بر اساس محبت شکل می گیرد که امیر مومنان در این جا می فرمایند این عبادت انسان های آزاده است انسان باید سعی کند رابطه اش را با خداوند بر محور محبت قرار دهد پیامبر و ائمه ما علیهم السلام هم بر همین شیوه زیستند و همانگونه که در زیارت جامعه کبیره که از لسان امام هادی علیه السلام بیان شده است می فرمایند در محبت خداوند به کمال رسیده اند و این محبت الهی از همه آنها بیشتر در اباعبدالله الحسین علیه السلام متجلی بود که آن حضرت نشان داد که خداوند برایش از همه چیز عزیزتر بود بگونه ای که حسب روایات هر چه مصیبت ها و سختی ها بر آن حضرت بیشتر می شد چهره ایشان برافروخته تر می شد.
در حدیث دیگری نیز بیان شده است که کسی ایمان ناب و خالص نمی رسد مگر اینکه خداوند برای او از پدر و مادرش و فرزندانش و و مال و اموالش عزیزتر باشد.
رسیدن به ایمان و به آن مرز که انسان خداوند را بر همه چیز مقدم بدارد کار راحتی نیست ایمان و تقوای علوی و حب الهی که در ائمه متجلی بوده است آسان نیست اما در روایات و احادیث آمده است که ما نیز باید در این راه قدم برداریم و حتی اگر نمی توانیم به درجات بالا برسیم اما در مقام شیعه بودن و پیرو بودن باید حداکثر تلاش خود را به کار گیریم تا در این راه گام برداریم.
حجت الاسلام و المسلمین واعظی در تبیین راه های دوستی خداوند افزود: یکی از راههایی که انسان می تواند دوستی خداوند را در دل خودش ریشه دار نماید این است که نعمت های خداوند را برای خودمان یادآوری نماییم متذکر بشویم.
در دعاهای شریفه ماه رمضان به این فراز ها اشاره شده است که چقدر نعمت های شیرینی که خداوند به ما عطا کرده است و ما را از مصیبت ها و بلا های عظیمی نجات داده است. و این بسیار موثر است که انسان اینها را به یاد بیاورد و محبت خداوند در دلش ریشه کند نکته دیگر اینکه ادعای محبت خداوند ممکن است با گناهکار بودن جمع شود اما در واقع کسی که دوست دار خداوند باشد به سمت گناه نخواهد رفت و اگر کسی محبت الهی در دلش باشد به سمت گناه نمی رود و واقعیت محبت با گناه جمع نمی شود امام صادق علیه السلام می فرمایند کسی گناهکار است و معصیت خداوند را می‌کند و مبتلا به گناهان متعدد است خداوند را دوست ندارد و این امکان ندارد انسان خداوند را دوست داشته باشد و بی محابا مرتکب گناه شود.
همچنین امیر مومنان در حدیث شریفی فرمودند کسی که می خواهد بداند که منزلت و جایگاهش نزد خداوند چگونه است و آیا مورد توجه خداوند هست باید ببیند که در مواجهه با گناهان چه می کند و در زمان مواجهه با گناهان منزلت و جایگاه خداوند برای او چگونه است و وقتی شرایط گناه برایش فراهم می شود به خداوند توجه دارد و خداوند را در نظر می‌گیرد؟
وی خاطرنشان کرد: البته تمامی امور در قیامت مشخص می شود حقیقت ایمان و تقوا و حب الهی و در آن زمان کسی نمی تواند چیزی را مخفی کند باطن انسان آشکار می شود. در این جهان هم در آیات و روایت ما شاخص‌هایی و معیار های ذکر شده است که انسان می تواند تا حدی درک کند که چگونه است است به عنوان مثال در خصوص نماز آمده است که ان الصلوه تنهی عن الفحشاء و المنکر برای کسی که می خواهد بداند که نمازش آیا قبول شده است ببیند که نماز چقدر توانسته است او را از فحشا و منکر دور بدارد اما کسی اگر نماز بخواند و به راحتی به سمت گناهان برود نشان دهنده این است که که نمازش راهگشا نبوده است.
البته ممکن است از انسان گاهی از روی غفلت گناه سر بزند اما باید اینگونه باشد که انسان در مقابل خداوند سرکش و طغیانگر نباشد و عصیانگر و ناسازگار نباشد و گناه برایشان عادی نشود.