به گزارش روابط عمومی دفتر تبلیغات اسلامی خراسان رضوی این کتاب که معرفى مكتب های عرفانى حوزه های علمى شيعه درايران و عراق را بر عهده دارد، مشتمل است بر يك درآمد و پنج فصل با موضوعات ، فصل اول ريشه های عرفان شيعى ، فصل دوم استمرار علايق مشترك و رونق تعامل ، فصل سوم ظهور طريقت های شيعى فصل چهارم پيدايش مكتب های عرفانى و فصل پنجم شاخصه های مكاتب عرفانى حوزه های علمى شيعه و با ارائۀ نتيجه و يك ضميمه و منابع به پايان می رسد.
این اثر در مقدمه خود به كليات می پردازد و علاوه بر ارائۀ چكيده و كليد واژه ها، موضوع تحقيق و ابعاد آن، بيان مسئله و پرسش های اصلى و فرعى، فرضيۀ اصلى و پيش فرض ها، روش تحقيق و گردآوری داده ها، اهداف و اهميت و فايده تحقيق، پژوهشهای پيشين، منابع اين پژوهش، محدودۀ زمانى و سازمان دهى تحقيق را در این قسمت بحث می کند .
نگارنده اثر در فصل اول ريشه های عرفان شيعى را مورد بحث قرار می دهد و با بيان اين نكته كه از زمانى كه عرفان به عنوان يك راه و روش مورد توجه قرار گرفت، در در مواجعه با عرفان به سه دسته تقسم بندی شدند دسته ای به دليل رازوارگى و باطن گروی آن مسير افراط را طى كردند، برخى نيز عرفان را بزرگترين عامل تحريف دين و عقب افتادگى جامعه بر شمردند و تعدادی نيز راه اعتدال در پيش گرفتند.
نویسنده پاسخ اين پرسش را كه چه چيزی سبب اين همه معارضه در مورد عرفان وتصوف شده است و چرا از ورود آن به عرصه های مختلف حيات اجتماعى پرهيزمی شود ، در اين فصل دنبال می کند.
فصل دوم کتاب به كندوكاو ارتباط تاريخى تشيع و تصوف در ادوار مختلف از جمله قرون نخستين و دورۀ مغول و تيموريان و مناسبت های عرفا و علما در اين دوره ها و پيدايش سربداران و گسترش. شيعى مرعشيان، بكتاشيه، نوربخشيه، ذهبيه، مشعشعيان، حروفيه و نعم تاللهيه و نيز جدايى تصوف و تشيع در عصر صفويان پرداخته است.
فصل سوم به پيدايش و ظهور طريقت های عرفانى شيعه اختصاص یافته است.
فصل چهارم به معرفى مكاتب عرفانى حوزه، اعم از مكتب حله، مكتب زنجان و آذربايجان، مكتب مشهد، مكتب شيراز و اصفهان، مكتب نجف و در پايان مكتب تهران پرداخته است.
درنهایت فصل پنجم به شاخصه ها و تواناییهای مكاتب عرفانى حوزه، ضرورت استاد سلوكى، بهره گيری از دستورالعملها و نيز كارآمدی اين مكاتب در شرايط كنونى توجه شده است و در پايان نتيجه گيری و نمودار سلسله های عرفانى حوزويان و منابع معرفى شده اند.
بنا بر این گزارش این اثر به لحاظ زمانى تاريخ كامل شكل گيری عرفان در حوزه های علمى شيعه از بدو تأسيس تا دورۀ معاصر را در بر مى گيرد؛ ولى تمركزمباحث آن، بيشتر معطوف به چند قرن اخير است و در دو بخش« مكتب های عرفانى حوزه های علمى شيعه در ايران و عراق و مكتب های عرفانى حوزه های علمى شيعه در هند و پاكستان؛» فراهم آمده است و نگارنده در اين پژوهش كوشيده شده است با توجه به ديدگاه های منصفانه ای كه خبرگان اهل تجربه و قول سديد در طول سده های سپری شده و در دوران معاصر، به ويژه پس از انقلاب اسلامى ايران ارائه كرده اند و نيز با توجه به اهميتى كه تعامل ميان دانش های گوناگون اسلامى در شرايط فعلى به لحاظ تمدنى و نيز تعامل ميان تشيع و تسنن می تواند بر عهده داشته باشد، به كندوكاو بپردازد .