كودكان
|
|
يكشنبه 10 مرداد 1389
تاثير منفي افسردگي پدر در رشد كودك
منبع: همشهري آنلاين (www.hamshahrionline.ir)
بسياري از ما، رسيدگي نكردن به وضع بچه و بي‌توجهي به او را از سوي پدر، چندان مهم نمي‌دانيم و گمان مي‌كنيم كه تاثير زيادي بر سلامت و رشد او نمي‌گذارد؛ در حالي كه نتيجه تحقيقات گوناگون، خلاف اين را نشان مي‌دهد.
يكي از تازه‌ترين اين مطالعات كه نتايج آن چند روز قبل منتشر شد، مطالعه‌اي است كه نشان مي‌دهد افسردگي پدران باعث مي‌شود رشد كلامي كودكان عقب بيفتد. به گزارش بي‌بي‌سي، مطالعه انجام شده توسط محققان دانشگاه ويرجينيا اين نتايج را به همراه داشته است.
در اين مطالعه مشخص شده وقتي پدران افسرده هستند، كودكان 2 ساله آنها، به اندازه 5/1 كلمه كمتر از بقيه هم‌سن‌وسال‌هايشان، كلمه بلدند. اين در حالي است كه متوسط تعداد كلماتي كه كودكان مورد مطالعه به كار مي‌بردند، تنها 20 كلمه بود.
توجيه اين محققان اين است كه پدران افسرده، كمتر براي حرف زدن و قصه گفتن براي بچه‌هايشان وقت مي‌گذارند و اين موضوع سبب عقب‌ماندگي رشد كلامي آنها نسبت به بقيه مي‌شود. نكته جالب اينكه در اين مطالعه، افسردگي مادران نقشي در رشد كلامي كودكان نداشت.
نتايج اين مطالعه در آخرين شماره نشريه نيوساينتيست منتشر شده است و به‌نظر مي‌رسد اولين و آخرين مطالعه‌اي نباشد كه تاثير پدران را در رشد فرزندانشان نشان مي‌دهد.
به‌عنوان مثال چندي پيش يافته‌هاي مطالعه‌اي منتشر شد كه نشان مي‌داد پدران كم‌سن‌وسال، احتمال بيشتري دارد كه صاحب نوزاداني با وزن كم موقع تولد شوند؛ شاخصي كه مي تواند تا حدود زيادي نشان‌دهنده سلامت و رشد ناكافي دوران جنيني باشد.
براساس اين مطالعه كه در دانشگاه اوتاوا انجام شده، مشخص شده كه اگر پدري 20 سال و كمتر داشته باشد، احتمال تولد نوزاد با وزن كم 13 درصد، نوزاد با قد كوتاه 17درصد و تولد نوزاد پيش از موعد 15درصد افزايش خواهد يافت. همچنين در اين مطالعه مشخص شده است كه پدران با سن و سال كم، 41 درصد بيشتر از سايرين احتمال دارد كه نوزادشان را در همان ماه اول زندگي‌اش از دست بدهند.
اين مطالعه كه در نشريه «باروري انساني» منتشر شده، تاكيد دارد كه مردان كم‌تجربه، كمتر مي‌توانند همسرشان را از لحاظ عاطفي حمايت كنند و شايد همين امر، دليلي باشد بر رشد كمتر فرزندشان و عقب ماندن او از نظر شاخص‌هاي رشد و سلامت. مطالعه ديگر، در مورد تاثير رفتار پدران بر عادات غذايي بچه‌هاست.
در اين مطالعه، نقش سبك‌هاي پدر و مادر در تربيت فرزندانشان، با نسبت وزن به قد آنها، يا همان نمايه توده بدني(BMI)، مقايسه شده است. نتيجه كلي آن به اين ترتيب بوده است كه پدراني كه در مورد تربيت فرزندانشان آسان‌گيرتر يا بي‌قيدترند، فرزنداني دارند كه به نسبت قدشان چاق‌ترند؛ يعني ناسالم‌ترند.
جالب اينكه سبك رفتار مادران، بسيار كمتر از پدران در چاقي و اضافه‌وزن كودكان مؤثر بود. اين نتايج، بخشي از مطالعه جامعي است كه در بيمارستان رويال در ويكتورياي استراليا انجام شده بود.
تمامي اين مطالعات تاكيد دارند كه با وجود نقش مهم مادران در رشد، سلامت و تربيت مناسب كودك، نبايد از اهميت تاثير پدران بر اين نكات غافل شد. موضوع وقتي جدي‌تر مي‌شود كه توجه كنيم گاهي اوقات فرزندان از پدرشان حرف‌شنوي و الگوپذيري بيشتري دارند و گاه يك اشاره يا دستور پدر، مي‌تواند تاثيري معادل ساعت‌ها حرص خوردن مادران را داشته باشد!
|
| |
|