حجم كاري زياد ، سرعت كاري بالا و عدم حمايت اجتماعي از جمله مهم ترين عوامل تنش هاي شغلي هستند. تغييرات در محيط كار ، ارتباطات ناكافي و تعارض هاي بين پرسنلي ، مسائل مرتبط با پيشرفت شغلي مانند نبود فرصت پيشرفت ، مسئوليت هاي جديد فراتر از سطح آموزشي و ترس از بيكاري ، همچنين مسائل مرتبط با نقش فرد در محيط كار مانند ابهام نقش ،‌اختيار كم در كارها ونبود امكان ابتكار و خلاقيت از جمله مهم ترين عوامل تنش شغلي در محيط هاي كاري محسوب مي شود.
افرادي كه شغلشان را در رأس همه امور خود قرار مي دهند ، بيشتر دچار تنش مي شوند و روابط شخصي آنها تحت تأثيركار قرار مي گيرد و با فشارهاي كاري اين روابط هم دچاراشكال مي شوند.
از كار بركنارشدن و تغييرات مديريتي و سازماني مي تواند بيش از هر عاملي فرد را دچار استرس كند. مطالعات نشان داده تنها شايعه در مورد تعطيلي كارخانه باعث افزايش فشارخون و تپش قلب كارگران شده است .

استرس هاي شغلي باعث فرسودگي رواني مي شود ، حالتي كه با خستگي روحي و نگرش هاي منفي و بدبينانه نسبت به خودو ديگران همراه است . از آن گذشته اين تنش ها منجربه افسردگي نيز مي شود. استرس هاي شغلي مي تواند موجب تعارض بين همكاران ، كاهش تمركز فكر ، ايجاد درگيري در خانواده ، كاهش قدرت تصميم گيري و در نتيجه كاهش بهره وري شود . جدا از ضربه هاي تنش هاي كاري بر روي روح و روان فرد ، طولاني شدن اين نوع استرس مي تواند بر سلامتي جسماني نيز تأثير بگذارد. مشغوليت ذهني مداوم با مسائل شغلي غالباً منجر به تغذيه نامناسب و نامرتب و عدم ورزش كافي مي شود كه نهايتاً مشكلاتي چون اضافه وزن ، فشارخون بالا و افزايش مقدار كلسترول را به همراه خواهد داشت . از آن گذشته تنش هاي شغلي مي تواند موجب بيماري قلبي نيز شود . كاركنان شاغل پر استرس ، زودتر پير مي شوند و فشارخون آنها نسبت به سطوح نرمال ، بالاتر است . همچنين استرس طولاني، ايمني بدن را نيز در مقابل بيماري هاي ديگر كاهش مي دهد.