به گزارش روابط عمومی دفتر تبلیغات اسلامی، آیت الله جوادی آملی در دیدار رییس دفتر تبلیغات اسلامی و رییس پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی و همچنین جمعی از اعضای هیئت علمی پژوهشکده فرهنگ و معارف قرآن این پژوهشگاه به تبیین وظیفه انسان در برابر قرآن پرداخته و اظهار داشت: یک بیان این است که قرآن در شرایط کنونی چیست و یک بیان این است که وظیفه ما چیست؟ ما از آن جهت که مسلمانیم اوّلین فرمایش را از وجود مبارک رسول گرامی و اهل بیت(ع) داریم که به ما فرمودند «طلب العلم فریضهٌ» این «تاء» تأنیث نیست «طلب العلم فریضهٌ» این قدر واجب است که با «تاء» مبالغه فرمود. آن دینی که گفت «طلب العلم فریضه» گفته چه علمی بخوانید. مرحوم کلینی هم از وجود مبارک پیغمبر(ص) و هم از وجود امام صادق(ع) نقل کرده است که فرمودند این علمی که ما گفتیم «انما العلم ثلاثة آیة محکمة فریضة عادلة سنّة قائمة» اما ما گفتیم آیه محکمه فقه و اصول، فریضه عادله فقه و اصول، سنت قائمه هم فقه و اصول، حوزه‌ها به این صورت در آمد.
معظم‌له بر لزوم فراگیری صحیح علوم قرآن تأکید داشته و بیان کرد: این علم اصول یک فن شریفی است که ما چگونه از قرآن و روایت بفهمیم مثل کسی که مرتب شمشیر تیز می‌کند اما هیچ وقت به میدان نمی‌رود. ما اصول را می‌خوانیم که چگونه از قرآن استفاده کنیم ولی استفاده نمی‌کنیم، این شمشیر تیز کردن است و جهاد نرفتن است. این کسی که جانش قرآنی است او می‌تواند کشور را اداره کند.
آیت الله جوادی آملی در ادامه سخنانشان به تبیین مفهوم «علم لدنّی» پرداخته و بیان داشت: ما خیال می‌کنیم قرآن مثل باران نازل شده و همین‌جاست «عربیّ مبین» اما فرمود من قرآن را نیانداختم، من آویختم؛ اینکه می‌گویند علم لدنّی، علم لدنّی که فقه و اصول نیست علمی که از لَدُن استاد باشد می‌شود علم لدنّی، همین فقه و اصول را، همین کلام و حکمت را، همین علوم را که در بین بشر است اگر از نزد الله کسی یاد بگیرد می‌شود علم لدنّی، اگر از کتاب و کتیبه یاد بگیرد می‌شود همین علوم حوزوی.
وی ادامه داد: خداوند خطاب به وجود مبارک پیغمبر(ص) فرمود: ﴿إِنَّهُ فی أُمِّ الْکِتابِ لَدَیْنا لَعَلِیٌّ حَکیمٌ﴾ تو از این بالا یاد گرفتی، لذا هم مرحوم کلینی یاد کرد هم دیگران که وجود مبارک پیغمبر(ص) در تمام مدت عمر با هیچ کسی به اندازه کُنه عقل خودش حرف نزد، البته اهل بیت(ع) مستثنا هستند. ما ابزار فهممان ادبیات عرب است ما که از «علیّ حکیم» خبر نداریم. کسی اگر حبل را بگیرد نمی‌افتد، ما خیال می‌کنیم اینکه گفتند قرآن حبل متین است مثل یک طناب افتاده است، طناب افتاده که مشکل خودش را هم نمی تواند حل کند!
وی در فراز دیگری از سخنان خود ابراز داشت: علوم حوزوی اگر به قرآن مرتبط نباشد، مشکلی را حل نمی کند، این مثل کسی است که مرتب انواع و اقسام شمشیرسازی را بلد است، اما جهاد نمی کند! اصول، فن است علم نیست؛ منطق، فن است علم نیست؛ شما با منطق چه مشکلی می‌خواهید حل کنید؟ منطق یک شمشیر است، اصول این است که اگر خواستی استنباط کنی این طور استنباط بکن، اگر خواستی از قرآن استفاده کنیم راهش این است. این دوازده رشته ادبی همه گفتند اگر خواستی حرف بزنی مواظب زبانت باش، چطور حرف بزن، ما هم می‌گوییم اگر خواستی حرف بزنی آن را مرفوع بخوان آن را منصوب بخوان، این شمشیر درست کردن است، این عالم پروری نیست.
معظم له اظهار ادامه داد: بیان نورانی حضرت امیر(ع) این است که علمای ربانی باشید. خدا وقتی اسم علما را می‌برد با ملائکه ذکر می‌کند﴿شَهِدَ اللَّهُ أَنَّهُ لا إِلهَ إِلاَّ هُوَ وَ الْمَلائِکَةُ وَ أُولُوا الْعِلْمِ﴾ حضرت فرمود وقتی اهل دنیا را اسم می‌برد، می‌فرماید: ﴿کُلُوا وَ ارْعَوْا أَنْعامَکُمْ﴾ قدری برای شما و قدری برای انعامتان، آنجا که حرف از علماست حرف ملائکه است، آنجا که حرف شکم است حرف از چهارپایان است، حیف است که ما با ملائکه نباشیم چرا ﴿کُلُوا وَ ارْعَوْا أَنْعامَکُمْ﴾ دامنگیر ما بشود چرا ﴿شَهِدَ اللَّهُ أَنَّهُ لا إِلهَ إِلاَّ هُوَ وَ الْمَلائِکَةُ وَ أُولُوا الْعِلْمِ﴾ شامل حال ما نشود؟ قرآن اینها را می‌پروراند اگر این فضا، فضای قرآنی بود دیگر آدم به فکر جای دیگر نمی‌افتد.
در این دیدار، حجت الاسلام والمسلمین دکتر احمد واعظی رییس دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم، حجت الاسلام والمسلمین نجف لک زایی معاون پژوهش و رییس پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، مدیران گروه های علمی این پژوهشگاه و اعضای هیئت علمی پژوهشکده فرهنگ و معارف قرآن این پژوهشگاه حضور داشتند.