به گزارش روابط عمومی دفتر تبلیغات اسلامی خراسان رضوی، نشست تخصصی «فلسفه قدرت و حاکمیت در اسلام(جلسه اول)» به همت اداره امور پژوهشی اداره کل پژوهش و با همکاری گروه حکمت و کلام جدید پژوهشکده اسلام تمدنی و با همکاری مجمع عالی حکمت اسلامی خراسان به‌عنوان اولین نشست جنبش نرم افزاری علوم عقلی با ارائه حجت الاسلام علی اکبر نوایی مدرس حوزه و دانشگاه و دبیری علمی عباسعلی نصرآبادی برگزار گردید.
در ابتدای این نشست نصرآبادی گفت: این نشست به عنوان یکی از نشست های جنبش نرم افزاری علوم عقلی در سال جاری در ده جلسه و با همکاری بسیاری از مراکز و مؤسسات علمی و پژوهشی از جمله پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی (و پژوهشکده اسلام تمدنی) و مجمع عالی حکمت اسلامی خراسان برگزار می گردد.
وی افزود: بحث درباره « قدرت و حاکمیت » از شاخص ترین مباحث در «حقوق اسلامی» و نیز عنصر تاثیرگذار در تحقق و شناسایی «دولت‌ها» است. ابهامات و سوالات گوناگونی درباره حاکمیت دولت ها وجود دارد؛ مانند اینکه براساس چه معیار و ملاکی می‌توان حاکمیت دولت را تبیین کرد؟
در ادامه حجت الاسلام نوایی ضمن اشاره به روند شکل گیری فلسفه، به تعریف فلسفه و فلسفه سیاسی پرداخت و گفت: فلسفه تلاش عقلانی برای کشف حقیقت و تبدیل گمان ها برای حقیقت به یقین است. فلسفه سیاسی، تلاش و کوشش عقلانی برای فهم ماهیت سیاست و تبدیل گمان ها در باب سیاست به یقین است و یا کوششی عقلانی در جهت کشف حقیقت قدرت و روند آن تا مرحله انقیاد و اطاعت است. فلسفه سیاسی به بنیادهای فکری یا شیوه ای انتزاعی که به مباحثی هم چون غایات حکومت و قدرت می پردازد.
وی افزود: در فلسفه سیاسی اسلام عقل به عنوان ابزار عقلی از مقدمات بدیهی کارخود را شروع می کند و باتوجه به انگاره های وحیانی، فلسفه سیاسی عقل را جهت می دهد.
مدرس حوزه و دانشگاه گفت: فلسفه سیاسی اسلام به دنبال فهم فلسفی آموزه های وحیانی از حیث تبدیل باورهای سیاسی به یقین، البته برگرفته از اجماع اندیشمندان است. فلسفه سیاسی اسلام در حوزه تمدنی اسلام به وجود آمده روئیده است و به کانت و ماکیاولی و…. نیازی نداریم. البته از روش های ایشان استفاده می کنیم. افرادی هم چون فارابی، ابن رشد، شیخ مفید، ابن سینا و… بوجود آمده اند.
حجت الاسلام نوایی گفت: خصوصیت دوم فلسفه سیاسی این است که فلسفه سیاسی با روی باز و سماحت با فلسفه یونان مواجه شد و در متدولوژی از آن استفاده کرد و از فیلسوفانی هم چون افلاطون، ارسطو و… بهره برد اما اصالت را وحی و آموزه های وحیانی قرار داد.